Bir neçə ildir ki, davam edən Rusiya-Ukrayna müharibəsində başqa millətlər kimi azərbaycanlılar da birbaşa və dolayısı ilə hər iki tərəfdən iştirak edirlər. Onların sırasında xeyli sayda həlak olanlar, yaralananlar və əlil olanlar var.
Ukrayna hökuməti öz ordusunda döyüşən xalqların nümayəndələrinə heç bir fərq qoymadan öz vətəndaşları kimi ən yüksək maddi və mənəvi borcunu, insani ehtiramını göstərir.

Ukrayna Ordusunda döyüşən azərbaycanlıların böyük əksəriyyəti bu dövlətin hərbi mükafatları ilə təltif olunublar, şəhid olanların xatirəsi əbədiləşdirilib. Ukrayna səfirliyinin təşəbbüsü ilə Bakıda onların xatirə lövhəsi ucaldılıb.
Ruslara əsir düşməmək üçün özünü qumbara ilə partladan İlqar Bağırov adlı zabit Ukrayna dövləti tərəfindən ölümündən sonra “İgidlik” ordeni ilə təltif olunub.
Azərbaycan əsilli baş leytenant Kirill Ağasıyev “Ukrayna Qəhrəmanı” mükafatına, Raqif Əliyev və Məcid Əbdülqafarov isə “Şücaətə görə” medallarına layiq görülüblər. İkinci Qarabağ Müharibəsi qazisi, snayper Elnur Həsənov Mariupol mühasirəsində həlak olub və əziz ukraynalıların qürur mənbəyi hesab edilir. Belə müqayisıələrin sayını xeyli uzatmaq olar.
Ancaq Rusiya tərəfindən isə bunun tamamilə əksini görə bilərik.

Yüzlərlə azərbaycanlı Rusiya ordusunun tərkibində Ukraynaya qarşı döyüşlərdə iştirak edib, onların böyük əksəriyyəti hərbi mükəlləfiyyətinə görə, müharibəyə cəlb olunub, yüzlərlə azərbaycanlı isə məcburi döyüşlərə aparılıb.
Məlumatlara görə, Ukraynada Rusiya ordusunun tərkibində təxminən 150 azərbaycanlı öldürülüb, 70 nəfər itkin düşüb və 100-ə yaxın soydaşımız yaralanıb. Leytenant Anar Talıbov zabit kimi xidmət edib, Ramil Əliyev və İsmayıl Həsənov rus hərbi kəşfiyyat qruplarında döyüşüb. Elman Şirinov və Vüqar Məhərrəmov ağır döyüş əməliyyatlarında iştirak ediblər, bir neçə dəfə yaralanıblar.

Eləcə də Rusiyada hərbi qospitalda çalışan azərbaycanlı tibb bacıları neçə-neçə rusun ölümü pəncəsindən xilas edərək həyata qaytarıb. Onlarla həmvətənlimiz isə əsirlikdən qaçaraq itkin düşmüş rus əsgələrinə sığınacaq verib.
Bu qədər yaxşlığa, rusa xidmətə baxmayaraq, Rusiya hökuməti onları dəyərlənditmir, medal və fəxri adlarla təltif etmir, əlillərə təzminatlar, sosial dəstəklər vermir. İndiyə qədər biz Kremlin həlak olan azərbaycanlıların ailələrinə başsağlığı verdiyini, sağlamlığını itirənlərə dəyər verdiyini görməmişik. Onların böyük əksəriyyəti Azərbaycanda öz doğma yurdlarında dəfn olunub. Rusiyanın Azərbaycandakı Səfirliyi mənəvi borc bilərək onların heç birnin ailəsinin dərdinə şərik olmayıb.

Bütün bunlar Rusiyanın qeyri-səmimiyyətini, başqa xalqların, o cümlədən azərbaycanlıların taleyinə biganə münasibətinin, döyüşlərdə həlak olmuş qeyri-millətlərin onlar üçün dəyərsiz olması təsəvvürünü formalaşdırır.
Rusiyanın siyasi-hərbi elitası Azərbaycana minnətdarlıq etmək əvəzinə dış qıcayır, təhdid edir, orada çalışan soydaşlarımıza işkəgəncələr verir.
Azərbaycanlıların yaxşlığının əvəzi budurmu?
Belə bir nankor və qədirbilməz dövlətin ordusunda döyüşməyə dəyərmi?

Vaqif Abdullayev, siyasi elmlər doktoru, professor